W celu zbadania problemu kształtowania się i rozwoju przedszkolnych umiejętności matematycznych zaproponowaliśmy zorganizowanie przez kilka lat dyskusji na ten temat dla wychowawców1 i metodyków placówek przedszkolnych pracujących z dziećmi w różnym wieku: od najmłodszych lat do grupa przygotowawcza. We wszystkich przypadkach nauczyciele na ogół z pewnością odpowiadali, czy mogą nazwać i wybrać dzieci ze swojej grupy, które uczą matematyki.
Na to pytanie podobnie odpowiadali zarówno nauczyciele szkół podstawowych, jak i uczniowie przedmiotów. Jednocześnie głównym kryterium takiego wyboru nauczycieli jest sukces dziecka w samym przedmiocie (choć jest dość jasne, że sukces ten jest jedynie konsekwencją istnienia umiejętności).
Dużo trudniejszym zadaniem było uzasadnienie wyboru dziecka uczącego matematyki w przedszkolu. Jest to naturalne, ponieważ im młodsze dziecko, tym mniejsze możliwości ma nauczyciel do określenia konsekwencji, wskazujących na sukces dziecka w przedmiocie, identyfikujących dzieci zdolne.
Umiejętności matematyczne należą do grupy umiejętności wczesnych, co jest niepodważalnym faktem historycznym i potwierdzeniem, że badaniem tego zagadnienia powinni zająć się nie tylko matematycy, ale także wychowawcy przedszkolni.
Wiadomo, że szczególną rolę matematyki odgrywa w rozwoju umysłowym i intelektualnym. Dzieje się tak, ponieważ efekty uczenia się to nie tylko wiedza, ale także pewien styl myślenia. Matematyka ma ogromny potencjał w rozwijaniu nauki dzieci od najmłodszych lat i trudno zrekompensować to, czego tu brakuje.
Psychologia odkryła, że podstawowe logiczne struktury myślenia kształtują się w wieku 5-11 lat. Spóźnione tworzenie struktur myślowych przez te struktury jest trudne i często pozostaje niepełne.
Matematyka zatem zgodnie z prawem zajmuje bardzo ważne miejsce w systemie wychowania przedszkolnego: usprawnia umysł dziecka, rozwija elastyczność myślenia, uczy logiki. Wszystkie te cechy są dobre dla dzieci, a nie tylko do nauczania matematyki.
Wiadomo, że zabawa jest główną instytucją wychowania i edukacji dziecka w wieku przedszkolnym, swoistą akademią jego życia. W grze dziecko jest twórcą i podmiotem. W grze dziecko ucieleśnia twórcze przemiany i podsumowuje wszystko, czego nauczył się od dorosłych, z książek, programów telewizyjnych, filmów, własnych doświadczeń i zapewnia połączenie między pokoleniami a kulturowymi warunkami społeczeństwa.
Naszym celem nie jest nauczenie dziecka w wieku przedszkolnym liczenia, mierzenia i rozwiązywania problemów arytmetycznych, ale rozwijanie jego zdolności widzenia, odkrywania właściwości, relacji, zależności, umiejętności „konstruowania” przedmiotów, znaków i słów w otaczającym je świecie.
Urzeczywistniając ideę inteligentnego rozwoju LS Wygotskiego, staramy się skupić nie na poziomie osiągniętym przez dzieci, ale na obszarze bliższego rozwoju, aby dzieci mogły włożyć trochę wysiłku w opanowanie materiału. Wiadomo, że praca umysłowa jest bardzo trudna i biorąc pod uwagę cechy wieku dzieci, rozumiemy i pamiętamy, że główną metodą edukacji jest znajdowanie problemów, główną formą organizowania zajęć dla dzieci jest zabawa.
Nauczanie matematyki dzieci w wieku przedszkolnym jest nie do pomyślenia bez zabawnych gier, zadań i zabawy. Musisz „bawić się” matematyką z dziećmi.
Gry dydaktyczne pozwalają w zabawny sposób rozwiązywać różne problemy pedagogiczne, najbardziej dostępne i atrakcyjne dla dzieci. Ich głównym celem jest ćwiczenie dzieci poprzez oddzielanie, rozróżnianie, nazywanie zbiorów przedmiotów, liczb, kształtów geometrycznych, kierunków. Takie gry dydaktyczne włączamy bezpośrednio w treść zajęć edukacyjnych.
Sformułowanie problemu Obecnie jednym z najbardziej obiecujących podejść do matematycznego rozwoju dziecka jest ukierunkowanie na modelowanie matematyczne, które umożliwia dzieciom aktywne opanowanie konstrukcji i wykorzystania różnego rodzaju modeli przedmiotowych, graficznych i mentalnych.
Poszukując skutecznych narzędzi do modelowania matematycznego z przedszkolakami, doszedłem do wniosku, że technologia wymiarowego modelowania matematycznego oparta na ulotkach jest najskuteczniejsza w matematycznym rozwoju starszych dzieci w wieku przedszkolnym ze względu na jej nieograniczone możliwości kombinatoryczne ukryte w prostej kartce papieru. Jeśli uważamy, że idealny inteligentny konstruktor powinien składać się z jednej części, która tworzy nieskończoną różnorodność kształtów, to Flexagon jest właśnie takim konstruktorem.
Elastyczność – „elastyczny wielokąt” – to jedna z najprostszych abstrakcji matematycznych. Opiera się na sensorycznych wzorcach kształtu, z „ukrytymi” powierzchniami, gdy zawias jest prawidłowo zmontowany.
Dokładna analiza rozmiatania fleksagonów pozwoliła mi określić matematyczny potencjał, jaki rozwijają dla dzieci w wieku przedszkolnym. Elastyczne przyczyniają się do rozwoju zdolności motorycznych, wyobraźni przestrzennej, pamięci, uwagi i cierpliwości. Zastosowanie specjalnie zaprojektowanego koloru aktywuje tworzenie przedstawień na wszystkich działach matematycznych dla przedszkolaków.
Wykorzystanie elastycznych elementów do rozwijania podstawowych pojęć matematycznych dla dzieci to głęboko twórczy proces, który dialektycznie łączy jedność tworzenia i zaprzeczenia. Dlatego też, opracowując autorską metodologię lokalną elastycznego użytkowania, przede wszystkim dogłębnie przeanalizowałam dostępne teoretyczne i praktyczne zmiany dotyczące interesujących mnie problemów, uwzględniłam specyfikę dzieci mojej grupy, a dopiero potem stworzyłam innowacje.
Po raz pierwszy w swojej praktyce wykorzystywałam ulotki do matematycznego rozwoju dzieci, przede wszystkim jako środek rutynowej i ilościowej kalkulacji. Poprzez ulotki zapoznała dzieci ze składem liczby oddziałów; relacje „więcej”, „mniej” itp.; figurki; uczy się komponować i rozwiązywać proste i pośrednie zadania arytmetyczne. W tym celu używam różnych kolorów po bokach fleksonu, aby dopasować je do zainteresowań określonej grupy dzieci.
Po drugie, w sekcji o kształtach geometrycznych – przedstaw dzieciom trójkąty, koła, elipsy, kwadraty, prostokąty, czworokąty jako klasę kształtów i tak dalej. Krawędzie o elastycznym kształcie pomogą Ci znaleźć i sklasyfikować podobieństwa i różnice w kształtach.
Po trzecie, elastyczność jest przydatna dla dzieci, które uczą się pojęcia „czasu”. Możesz ich użyć do pokazania lustra zegara, wygodnie jest pokazać zjawiska sezonowe, dni tygodnia, miesiące.
Analizując wyciągnięte wnioski, należy zauważyć, że efekt „uwagi” na wprowadzenie fleksagonu wzbudził nieustanne zainteresowanie dzieci i zmotywował do kilku kolejnych lekcji. Poszukiwanie dzieci było stymulowane zainteresowaniem rodziców łamigłówkami matematycznymi modelowanymi i demonstrowanymi przez dzieci oraz różnorodnością opcji „matematycznego uzupełniania” elastyczności.
Tak więc proces lekcji technologicznej obejmuje szereg współzależnych i powiązanych ze sobą elementów, które zapewniają efektywne przyswajanie i zaangażowanie materiałów dydaktycznych.
Wykorzystanie elastyczności jako narzędzia do matematycznego rozwoju dziecka wykazało ich skuteczność w rozwiązywaniu problemu pogodzenia afektu i intelektu, co z kolei pozwala rozwiązywać szeroki zakres problemów wymagających wysokiego stopnia uogólnienia bez klasycznej formalizacji. Jednocześnie procesowi rozwoju kultury sensorycznej, intelektualnej i aktywności twórczej towarzyszą pozytywne emocje u dzieci dzięki elastycznym „poznawczym” opcjom kolorystycznym.
Wniosek: moja praca przyniosła następujące rezultaty: do końca roku dzieci nauczyły się kojarzyć kształt przedmiotów z kształtami geometrycznymi, podkreślając elementy kształtów geometrycznych (kąt, wierzchołek, boki). Ukształtowali wiedzę na temat podstawowych pojęć elastyczności, wewnętrznej motywacji oraz silnego zainteresowania tego typu działalnością.
Poczucie, że wszystkie moje wysiłki nie poszły na marne, dodało mi sił w pracy. W końcu radość dzieci, radość, zaskoczenie osiągnięciem efektu końcowego to największa nagroda w mojej pracy i oczywiście zachęta do poruszania się zgodnie z moim zawodem.