Sztuczna inteligencja bardzo ułatwia uczniom oszukiwanie
Nauczyciele są zmuszeni do przystosowania się do nowych narzędzi, które doskonale wykonują pracę domową.
Nauczycielka wie, że jej uczniowie czasami oszukują, ale sytuacja, którą odkryła w lutym, wydawała się inna. Nauczycielka matematyki, Bogumiła, przypadkowo umieściła zaawansowane równanie w zestawie zadań przygotowanych na jej zajęcia z rachunku różniczkowego. Jednak jakoś garstka uczniów w 15-osobowej klasie rozwiązała to poprawnie.
Bogumiła była zakłopotana, dopóki nie przypomniała sobie rozmowy sprzed kilku lat. Kilku byłych uczniów powiedziało jej o narzędziu internetowym o nazwie Wolfram|Alpha, które potrafi wykonać skomplikowane obliczenia w kilka sekund. Dostarczał zarówno odpowiedzi, jak i kroków do ich dotarcia, czyniąc go praktycznie niewykrywalnym, gdy został skopiowany jako praca domowa.
Dzisiejsi studenci mają do dyspozycji inteligentniejsze narzędzia — mianowicie Wolfram|Alpha, program, który wykorzystuje sztuczną inteligencję do perfekcyjnego i niewykrywalnego rozwiązywania równań. Wolfram|Alpha wykorzystuje technologię przetwarzania języka naturalnego, część rodziny AI, aby zapewnić uczniom skrót akademicki, który jest szybszy niż korepetytor, bardziej niezawodny niż kopiowanie znajomych i znacznie łatwiejszy niż samodzielne znalezienie rozwiązania.
Od czasu premiery Wolfram|Alpha przedostał się przez system edukacyjny, trafiając do zadań domowych uczniów szkół wyższych i liceów. Użycie Wolfram|Alpha jest trudne do prześledzenia, a w rękach ambitnych uczniów jego doskonałe rozwiązania mają nieoczekiwane konsekwencje. Działa poprzez rozbicie fragmentów pytania, czy problem matematyczny, czy coś w rodzaju „Co jest centrum Stanów Zjednoczonych?”, a następnie porównuje te fragmenty z ogromną biblioteką zbiorów danych, która jest stale poszerzana. Te zbiory danych zawierają informacje o schematach geodezyjnych, związkach chemicznych, ludzkich genach, historycznych pomiarach pogody i tysiącach innych tematów, które zebrane razem mogą posłużyć do uzyskania odpowiedzi.
System jest ograniczony przez ograniczenia swojej biblioteki danych: nie może zinterpretować każdego pytania. Nie może również odpowiadać w języku naturalnym lub w tym, co człowiek rozpoznałby jako mowę konwersacyjną. Jest to ogólnie przeszkoda w sztucznej inteligencji. Nawet Siri, która w dużej mierze opiera się na Mathematica — innym produkcie Wolfram Research i silniku Wolfram|Alpha — może odpowiadać na pytania tylko w zaprogramowanych skryptach odpowiedzi, które są jak seria Mad Libs, do których podłącza odpowiedzi przed wypluciem ich z głośnika lub na ekranie.
Korzystanie z Wolfram|Alpha jest podobne do wyszukiwania w Google, ale Wolfram|Alpha dostarcza konkretnych odpowiedzi, a nie niekończących się stron potencjalnie trafnych wyników. Każdy może wejść na stronę Wolfram|Alpha, wpisać pytanie lub równanie w oknie dialogowym, nacisnąć Enter i otrzymać odpowiedź. Jeśli próbujesz rozwiązać x2 + 5x + 6 = 0, Wolfram|Alpha poda wykres główny, alternatywne formy i rozwiązania. Jeśli szukasz wyjaśnienia krok po kroku, dostępna jest wersja pro za 6,99 USD miesięcznie ze zniżkami dla studentów i nauczycieli.
Po raz pierwszy usłyszałem o Wolfram|Alfie w kuchni moich rodziców. Mój ojciec wrócił do domu z pracy w prywatnej szkole w Dobbs Ferry w stanie Nowy Jork. Rzucił swoją torbę na podłogę i zapytał, co myślę o Wolfram|Alfie. Wcześniej tego dnia spotkał się z nauczycielami STEM, którzy byli sfrustrowani używaniem narzędzia przez swoich uczniów. Mówili, że było to rażące oszustwo. Ojciec wyszedł z biura niepewny, jak dalej postępować. Czy szkoła powinna rozprawić się z Wolfram|Alpha? A może szkoła musiała dogonić ten nowy rytm w edukacji?
Nigdy o tym nie słyszałem, ale szybki post na Facebooku ujawnił, że wielu moich znajomych miało – zwłaszcza ci, którzy studiują matematykę. Niektórzy używali go, aby przejść przez rachunek różniczkowy na studiach, podczas gdy niektórzy nadal używali go w swojej pracy jako inżynierowie lub analitycy ilościowi. Powstanie Wolframa|Alpha całkowicie przeszło przez moją humanistyczną głowę, tak jak dla milionów umysłów stało się wszechobecne. Zwrócenie się do technika w celu uzyskania odpowiedzi było, jak mówili, normalne. Jednocześnie wszyscy jasno powiedzieli, że nie chcą, aby ich użycie Wolfram|Alpha zostało upublicznione.
Chociaż Wolfram|Alpha został zaprojektowany jako atut edukacyjny — sposób na zbadanie równania od wewnątrz — środowisko akademickie nie potrafiło odpowiedzieć. To, co niektórzy nazywają oszustwem, inni ogłaszają ogromnym krokiem naprzód w tym, jak się uczymy, czego uczymy i do czego edukacja jest dobra. Mówią, że Wolfram|Alpha to przyszłość. Nic dziwnego, że jego twórca się zgadza.
Pomimo jego cudownych zdolności naukowych, korepetycje matematyka była stałą przeszkodą. Mógł wymyślać koncepcje, ale wykonywanie obliczeń było trudne. Jego rozwiązaniem było zdobycie komputera. Programując go do rozwiązywania równań i znajdowania wzorców w danych, mógł pozostawić matematykę maszynie i skupić swój mózg na nauce. Zadziałało. W 1981 roku Wolfram został najmłodszą osobą, która kiedykolwiek otrzymała stypendium MacArthura. Miał tylko 21 lat.
Jednak narzędzie, które pomogło Wolframowi zbudować swoją reputację dzięki fizyce, odciągnęło go od nauki. Wolfram popadł w obsesję na punkcie złożonych systemów i tego, jak można wykorzystać komputery do ich badania. Pięć lat po otrzymaniu stypendium MacArthura Wolfram zaczął rozwijać program Mathematica, aw 1988 Wolfram Research ogłosił wprowadzenie na rynek swojego flagowego produktu.
Wolfram nigdy nie planował, aby jego narzędzie stało się wysokimi CliffsNotes, ale też się tym zbytnio nie przejmuje. „Matematyka mechaniczna”, argumentuje Wolfram, „to bardzo niski poziom precyzyjnego myślenia”. Zamiast tego Wolfram uważa, że powinniśmy kłaść nacisk na myślenie obliczeniowe – coś, co opisuje jako „próbę formułowania myśli, abyś mógł je wyjaśnić wystarczająco inteligentnemu komputerowi”. Nazywa się to również matematyką opartą na komputerach. Zasadniczo znajomość algebry w dzisiejszym nasyconym technologią świecie nie zaprowadzi cię zbyt daleko, ale umiejętność poproszenia komputera o wykonanie algebry wystarczy. Jeśli uczniowie dokonują tej zmiany, w jego umyśle, są tuż przed krzywą.